omroepx.tv
De commerciële Nederlander met migratieachtergrond

Het kan haast niet anders of het moet iedereen zijn opgevallen: er is geen reclame meer te zien op tv of er zitten Nederlanders met een migratie achtergrond in! Reclamemakers hebben het licht aangedaan en zien dat alle koeien zwart zijn. Ook al zijn het zelden hoofdrollen, ze zijn er!

De consument wordt doodgegooid met vrolijk door het beeld huppelende types met een Noord Afrikaans, Turks of Arabisch uiterlijk. Compleet met baard en djellaba bezorgen ze de post,  testen ze gehoorapparaten of trappen ze van hot naar her op een nieuwe elektrische fiets. Als het niet zo een type is, is het wel een Zwarte man of vrouw met guitige blik en Afro’s waar Michael Jackson, toen hij nog Zwart was, jaloers op geweest zou zijn. Sommige acteurs zie ik drie verschillende producten slijten! Neem dat Zwarte meisje ook met Afro! Dan weer een grote supermarktketen, dan weer een zonnebril waarvan je drie kan krijgen als je maar vroeg genoeg in de rij staat en dan weer barbecueënd in een reclame waarvan het product onduidelijk is! Of die ietwat oudere Surinamer met die grijze baard met kleine dreadlockjes die bijzonder sympathiek overkomt, maar WAT hij nou precies verkoopt mag Joost weten!

Schakeringen

De Nederlandse maatschappij in al zijn kleurrijke schakeringen wordt, zolang het duiten oplevert, op zijn leukst in beeld gebracht. Niet zelden zie je gemengde stellen met kinderen in gelukkige bovenmodale huizen die buitengewoon smaakvol zijn ingericht. De grootste problemen volgens de bedenkers van de reclames lijken zich te concentreren rond vragen als: waar gaan we nu eens leuk over doen? Of naar welk zonnig paradijs gaan we voor de tweede keer dit jaar op vakantie?

Schril

Hoe schril staat die reclame-werkelijkheid van Zwarte mensen in contrast met de Afrikanen die in de voortslepende oorlog in Oekraïne uit de trein getrapt worden als ze proberen te vluchten voor een conflict waar ze niet mee te maken hebben. Of de Zwarten de bij die Spaanse grens met Marokko letterlijk doodgetrapt worden terwijl ze alleen maar op zoek zijn naar misschien wel dat betere leven dat in de reclames gepromoot wordt. Terwijl de overvloed rijkelijk vloeit in de STER reclames dreigt er in Afrika een hongersnood die zijn weerga niet kent omdat de graanschuur in Europa op slot zit. De realiteit van Amerika is dat Zwarte mensen daar in de val zitten. Ze leven in een kolonie die langzamerhand in het moederland ligt. Na meer dan 400 jaar slavernij zijn Zwarte Amerikanen nog steeds niet bevrijd. Hun ketenen zijn vervangen door economische ellende waar ze niet meer uit komen en de brandmerken zijn vervangen door Nike, D&G en Louis Vuitton al dan niet door kinderhanden gefabriceerd in nepfabrieken in Azië. Alsof dat niet genoeg is, worden mensen van kleur bij bosjes doodgeschoten in hun kerken, scholen of supermarkten door racistische witten.
Terug in ons eigen Kikkerland waar Hans Brinker ooit zijn vinger in de dijk stopte om een watersnoodramp te voorkomen, vinden we Zwarte mensen die slachtoffer zijn van de Toeslagen-criminele-activiteit. De uitvoerders van die misdaad noemen het bijna liefkozend: een ‘affaire’.

Fallussymbool

De reclamewereld is een soort van science fiction wereld waar Zwarte mensen karikaturen van zichzelf geworden zijn. Is dit een pleidooi om Zwarte mensen in reclames maar weer te gaan weren zoals dat in de good ‘ol days gebeurde? Toen we alleen maar Zwarte mensen zagen in koffie reclames, sportend met een saxofoon of ander fallussymbool in hun handen in te krappe Bamboo onderbroeken. Daardoor zag je meer pik dan man. Nee natuurlijk niet! Ik vind de kleurentelevisie in de reclamewereld best leuk! Ik was een van degenen die daarvoor gepleit heeft! Maar de dosering mag wel eens onder de loep genomen worden. Ja! Black Lives Matter! Ook in de reclame! Mijn pleidooi gaat niet over de aanwezigheid van Zwarte peeps in de reclame, maar over de afwezigheid op plekken waar ECHTE veranderingen plaatsvinden. Niet alleen Zwarte mensen in de STER, maar ook in de cultuurraden, commissariaten en besturen. Niet alleen op olijke posters, maar ook op plekken waar cultuur bepaald wordt. Een iets meer gebalanceerde weergave van wat er werkelijk gebeurt, zou mij gelukkiger maken, dan het drankje dat vleugels geeft.

Guilly Koster.

Foto: FunX
Waarom Keti Koti een nationale feestdag moet zijn.

Noah Da Graca studeert media aan het ROC van Amsterdam. Ook loopt hij stage bij OmroepX. Hij vindt het maar vreemd dat Keti Koti in Nederland niet dezelfde aandacht krijgt als dagen als Koningsdag en Bevrijdingsdag. Hij schreef een betoog over waarom dat wel zou moeten.

Rijst Pom
In Nederland veel Surinamers, Antillianen en Afrikanen. Surinaams eten zoals Rijst Pom, Bami of Roti kent iedereen. Surinaamse en Antilliaanse sporters zoals Clarence Seedorf en Jurandy Martina  zijn landelijk bekent. Toch is die bekendheid er minder bij een van de grootste vieringen binnen de Surinaamse gemeenschap: Keti Koti.  Vertaald betekent Keti Koti  ‘Verbroken Ketenen’. Het is een feestdag waarin de administratieve afschaffing van de slavernij in het Koninkrijk de Nederlanden van dat moment, wordt gevierd. Het is oorspronkelijk een Surinaamse feestdag maar binnen de grote Surinaamse gemeenschap in Nederland word het ook hier gevierd.

YouTube player

Bevrijdingsdag
Er zijn ook andere wegen hoe deze feestdag raakvlakken vindt met Nederland en in dit geval de Nederlandse geschiedenis. Nederland was in die tijd zeer actief in de slavernij de West Indische Compagnie had arbeiders nodig voor hun plantage en die haalde ze uit Afrika. Nederland heeft hierin een rol in gespeeld. Daarom is het zo gek dat er bijna geen aandacht word gegeven aan Keti Koti. Ieder jaar zijn we een minuut stil voor de doden die herdacht worden in de 2e wereldoorlog en op Bevrijdingsdag vieren we de vrijheid die de Nederlanders toen gekregen hebben. Eens per 5 jaar is dat nog een vrije dag ook.
Waarom krijgt Keti Koti niet dezelfde behandeling? Er zijn veel mensen omgekomen in die tijd met een aandeel daarin van Nederland. Het is geen mooi stuk geschiedenis maar mensen moeten hier wel over leren en door meer bezig te zijn met de viering van de feestdag leren mensen hierover. Het gedeelte bevrijding is net zo goed te vergelijken met de Bevrijdingsdag die de Nederlandse mensen kennen. Laten we de bevrijding vieren maar ook erbij stil staan dat we de vrijheid die we hebben moeten waarderen.

Logisch
Eigenlijk is het logisch dat dit een vrije dag zou moeten zijn. Het is een feest dat in het teken staat van een groot stuk van de geschiedenis van beide landen en als we al voor “de verjaardag van de koning” vrij krijgen, vind ik dat we alle vieringen met dezelfde energie moeten behandelen.
Tot slot raad ik iedereen aan om zijn eigen research te doen en vooral Nederlanders die er weinig tot niks van af weten, en laten we ervoor zorgen dat Keti Koti de aandacht krijgt die 1 juli verdient.

Noah Da Graca.
Student Media ROC Amsterdam

  • https://s16.myradiostream.com/8232/listen.mp3
  • https://www.omroepx.tv
  • X-Radio World Music & Talkradio