Keti Koti in het Oosterpark in Amsterdam is voorbij voor dit jaar. De eerste minister van Surinaamse afkomst, Franc Weerwind (Minister van Rechtsbescherming) heeft gesproken en citeerde dat er een verandering opkomst is. Robert Harman Sordam, Perez Jong Loi en Roy Ristie strijders van het eerste uur, waren niet te vinden in de mensenmassa in het hoofdstedelijke Oosterpark. Ze zijn dood. Hun geesten dwaalden wel rond en de spirit waarmee zij zich hebben ingezet voor zwarte zaken was aanwezig. Lichte regenbuien en zonneschijn compleet met Jacobsladders wisselden elkaar af in de ochtend. In de middag won de ster waar onze Aarde omheen draait. Dat maakte de mensen gelukkig. En mensen waren er! Volgens de politie ruim 40.000. Niet een calamiteit.
Zaken liepen als een tierelier. De man die partjes watermeloen verkocht ging met 900 euro terug ging naar zijn huis terwijl hardnekkige geruchten de ronde doen dat een van de worstmannen met 8x zoveel vertrok richting habitat! Ook de omliggende horeca is blij met het festival. In de wijde omgeving was er tegen een uur of 21.00 geen bordje eten meer te krijgen. Klaas Knot, baas van de Nederlandse Bank deed iets aan schuldbelijdenis en bood excuses aan voor de zakelijke instincten van zijn voorgangers die lustig hadden gespeculeerd met de levens van mensen waar onder andere ik een nazaat ben. Hij beloofde 10 miljoen euries voor onderzoeks- en educatieve projecten. Een deel van dat geld gaat ook naar het Slavernij Museum. Een mooi begin riep de een daar waar de ander het een habbekrats noemde. Een van die mensen is activist Glenn Codfried die in gesprek is met DNB over reparatie gelden. ‘Ik heb de bank aangegeven dat ik ze graag wil als partner om de komende vijftig jaar te werken aan het opzetten van programma’s en instituten op verschillende gebieden om aan de achterstanden bij de nakomelingen van tot slaafgemaakten in Nederland en Suriname te werken. We gaan niet voor een lezing hier en een korte termijn ding daar, ik doe niet aan een hossel’, zegt Codfried.
Amsterdam, Rotterdam en Utrecht hebben inmiddels hun excuses aangeboden, maar Rutte houdt stug vol. Hij gaat ‘vindt het nogal wat’ om te zeggen dat ‘zijn voorgangers het verkeerd hebben gedaan!’. Vooralsnog is hij dus niet van plan om namens het kabinet zijn excuses aan te bieden. Persoonlijk vind ik dat onbeschaafd en onbegrijpelijk. Waarom ik dat vind hoef ik niet uit te leggen lijkt mij. ‘Het is onvermijdelijk dat die excuses er volgend jaar komen’ zegt Rutger Groot Wassink (wethouder Sociale Zaken Amsterdam) ‘Dan is het een groot herdenkingsjaar vanwege 150 jaar effectieve afschaffing’. Ik help hem dat hopen. Na de val van Rutte III vanwege het toeslagenschandaal hield niemand het voor mogelijke dat de man ooit weer premier van Nederland zou worden.
Er zijn mensen die niet zo veel malen om excuses. Marvin Hokstam van Afro Magazine vraagt zich openlijk af waarom Keti Koti überhaupt gevierd wordt. ‘Keti Koti is namelijk geen feest’ vindt hij. ‘Hoe kun je vieren dat je iets terugkrijgt wat nooit van je had mogen worden afgenomen?’. Ergens heeft Hokstam gelijk, maar in het Oosterpark wordt niet alleen gefeest, maar ook herdacht. Het is ook een ijkpunt van waar we zijn als zwarte gemeenschap. Is de ketting daadwerkelijk gebroken? Of hebben we nog last van restanten van de boeien die nog vast zitten om onze polsen en enkels? Hebben we de littekens van het brandmerken vervangen door populaire merktekens van Gucci, Nike of Louis Vuitton? Doen zwarte levens er werkelijk toe? Deze en andere vragen worden onder het genot van een BBQ kippenbout in een veilige omgeving besproken in tenten op het festival.
Dat alleen al rechtvaardigt het Keti Koti feest, dat sinds 2013 met hetzelfde budget georganiseerd wordt. En dat is in deze skere tijden best onrechtvaardig. Guilly Koster(lees meer artikelen op www.omroepx.tv)
